LEEFBAAR MECHELEN

Naar aanleiding van stakingen of betogingen klinkt het in politieke kringen dikwijls dat men moet “kampen met woorden” eerder dan geweld te gebruiken. Daadwerkelijk communiceren zou nog beter zijn, maar wat te doen als het bestuur een dovemanshouding aanneemt? Zulks is immers de klacht over “De Nieuwe Vesten”: geen inspraak, wij worden niet gehoord. NEOM in Saoedi Arabië is beter bekend als “The Line” , een futuristische Smart City van 170 km lang, die gebouwd wordt in de woestijn. Om het ambitieuze project te realiseren werden er reeds 20.000 mensen gedeporteerd, en meerdere opposanten werden vermoord. Toegegeven, doodgeschoten en doodgezwegen zijn niet hetzelfde, maar het eindresultaat of het doel is het wél: het vernietigen van de Kritische Stem . In Europa geeft men de voorkeur aan het verbouwen van bestaande steden waar reeds mensen wonen, zoals Mechelen. Eenzelfde scenario als het Mechelse speelt zich af in Schaarbeek, een andere stad in een ander Gewest. Ook daar is de klacht v

Om een situatie beter te kunnen inschatten, kunnen adequate vergelijkingen verduidelijking brengen. Als eerste denk ik aan 1961, toen in enkele weken De Muur in Berlijn werd gebouwd. Hij is blijven staan tot 1989, de gevolgen zijn voelbaar tot vandaag. Protest is al die jaren belangrijk gebleven, alsook het bewustzijn dat het over een lange termijnprobleem ging. Net zo is het met de “Nieuwe Vesten” in Mechelen. Vervolgens denk ik aan de Machtsovername door de Nazi’s in 1933. Men kan niet genoeg benadrukken dat de gruwel van “Arbeit macht frei” slechts een nevenverschijnsel was van het hoofdnarratief van het nieuwe Nationaal-Socialistische bestuur, het departement waar de meeste middelen naar gingen, nl. “Kraft drurch Freude” die samen met “Die Neuordnung Europas” van Duitsland een hemels Derde Rijk moest maken. Duitsland moest een Levensruimte worden waar het “aangenaam vertoeven” was voor iedereen-behalve-voor-de-uitzonderingen, om het met de woorden van Greet Geypen te zeggen. Het