Eén van de bizarre neveneffecten van bij de aanvang van de Eerste Wereldoorlog was een ruzie tussen Britse en Duitse academici, fysici in het bijzonder. Onderwerp van dispuut was het gebruik van het Engels in wetenschappelijke publicaties. Na de oorlog en tijdens de opkomst van het Nazisme groeide daar al snel een beweging uit voor een “Duitse Fysica”, en vooral tegen de “Joodse”. De bezieler van deze Arische Wetenschap was ene Philipp Lenard. Mikpunt van kritiek en afwijzing was Albert Einstein vanwege zijn wiskundige fysica en zijn pacifistische, internationalistische (en dus “niet-Duitse”) inzichten, reden waarom Einstein moest vluchten . De vader van de nu alom geprezen kwantumfysica, Werner Heisenberg, was wel een “patriot” en beschermeling van Himmler, maar ook hij wees de Duitse fysica af. Men zou kunnen denken dat de beweging bestond uit mindere wetenschappers, maar niets is minder waar: er waren meerdere Nobelprijswinnaars bij. Deze anekdote maakt duidelijk dat een overlappi
Seculier Authentiek Humanistisch