Met de herfstvakantie bijna voorbij, kunnen de Belgische pretparken terugblikken op een onvermoed succesvolle toeloop, zo overvloedig zelfs dat Walibi een oproep deed om weg te blijven. Het was er, zo leert de pers, over de koppen lopen. Pretparken behoren dan ook tot die amusementen waarmee jongeren al jaren gesocialiseerd worden, samen met festivals, dancings, computerspelletjes, QR-codes, Facebook, Instagram of Twitter, Studio 100 en K3. Een stad die inzet op een pretparkformule als citymarketing, mikt alvast op een grote belangstelling. In Mechelen is zulks alvast de uitdrukkelijke bedoeling van het Stadsbestuur. Ook de heraanleg van De Vesten hoort daarbij. Samen met de pretparkcultuur mikt het Stadsbestuur op de belevingseconomie. Of op een belevingssamenleving? Is de belevingseconomie er voor het toerisme, of, omgekeerd, dient het toerisme om een belevingssamenleving te promoten? Met een kleine Googlesearch rond “Mechelen Beleving” vindt men een hele rits resultaten: een escaper
Seculier Authentiek Humanistisch