Waar 100 jaar geleden het Vaticaan zo goed als rechtstreeks vertegenwoordigd was in het Belgische parlement door het Katholiek Blok , werd die partij in 1945 omgevormd tot C.V.P. Die moest een nieuwe Christendemocratie belichamen. Vandaag bestaat die alleen nog aan Vlaamse kant als CD&V die slechts een klein deel van de kiezers vertegenwoordigt, in tegenstelling tot de grote stemresultaten van vroeger. Inderdaad, voor zo ver er in België ernstige cijfers bestaan over de religieuze overtuiging van de burgers, zou 52% zich in het Vlaams Gewest als Rooms-katholiek identificeren, maar stemt slechts 12% CD&V. Laten we PVDA buiten beschouwing, dan betekent zulks dat gemiddeld de helft van de kiezers (en van de mandatarissen) van de andere partijen uit niet-CD&V-katholieken bestaat (40% van 80% is 50%). Deze niet-CD&V-katholieken kunnen onderverdeeld worden in “rechts”, in hoofdzaak bij Vlaams Belang, en “links”, voornamelijk aanwezig bij Groen! (maar niet alleen daar,
Seculier Authentiek Humanistisch