DE MECHELSE REGENBOOGKATHOLIEKEN

Waar 100 jaar geleden het Vaticaan zo goed als rechtstreeks vertegenwoordigd was in het Belgische parlement door het Katholiek Blok, werd die partij in 1945 omgevormd tot C.V.P. Die moest een nieuwe Christendemocratie belichamen. Vandaag bestaat die alleen nog aan Vlaamse kant als CD&V die slechts een klein deel van de kiezers vertegenwoordigt, in tegenstelling tot de grote stemresultaten van vroeger.

Inderdaad, voor zo ver er in België ernstige cijfers bestaan over de religieuze overtuiging van de burgers, zou 52% zich in het Vlaams Gewest als Rooms-katholiek identificeren, maar stemt slechts 12% CD&V. Laten we PVDA buiten beschouwing, dan betekent zulks dat gemiddeld de helft van de kiezers (en van de mandatarissen) van de andere partijen uit niet-CD&V-katholieken bestaat (40% van 80% is 50%). Deze niet-CD&V-katholieken kunnen onderverdeeld worden in “rechts”, in hoofdzaak bij Vlaams Belang, en “links”, voornamelijk aanwezig bij Groen! (maar niet alleen daar, ook VLD en Vooruit bestaan voor een belangrijk deel uit dit deel van de bevolking). 

Bij CD&V zelf zitten beide, wat ook een weerspiegeling is van de polarisering die door Franciscus in de Katholieke Kerk werd veroorzaakt. Sommigen noemen hem een “anti-paus” en anderen gewagen over een schisma dat hij veroorzaakt in de kerk. Dat er een verschil bestaat tussen kerkgemeenschap en samenleving, tussen burger en gelovige, is Franciscus ook nog steeds niet duidelijk. 

Onder de titel “Geloven onder de regenboog”, lees je op een Nederlandse website: 

“De Kerk is er voor iedereen. Para todos, todos, todos!” Deze woorden van Paus Franciscus, die hij afgelopen zomer sprak tijdens de Wereldjongerendagen in Lissabon, galmen nog steeds na. En onlangs zette hij ook de deur op een kier voor het zegenen van homoseksuele relaties. Maar hoe inclusief is de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland als het om LHBTIQ+-gelovigen gaat?"

Voor het Vaticaan betekent deze toestand, waarbij er meer katholieken op andere partijen stemmen dan op de christendemocratische, een ware opportuniteit om met lekenactivisme opnieuw zelf actief aan politiek te doen. Wanneer de kerkelijke hiërarchie bij monde van Johan Bonny of Luc Terlinden haar “kudde” oproept tot een bepaald standpunt of een specifieke actie, dan beïnvloeden ze zo alle partijen tegelijk.

De regenboog is als katholiek symbool  van oudsher een uitdrukking van de verbondenheid tussen Mens en God, maar nu krijgt die er betekenissen bij. De “LBGTQIA+”-vlag. De nieuwe Vrede-vzw-vlag (ipv wit). De interculturalisme-vlag. De Pax Christi-vlag. Deze maatschappelijke stroming “in Vlaanderen” noem ik daarom de Vlaamse Regenboogkatholieken. 

De voorgaande analyse wordt ook bevestigd door de hervorming van de Katholieke Actie in “Beweging.net”, een katholiek netwerk welk minstens 16 organisaties omvat: ACV, CM, Femma, Samana, kwb, Okra, WSM, Pasar, Familiehulp, Groep Intro, Arktos, Welzijnszorg, Pax Christi en Felies. Net als CD&V slechts voor een deel uit Regenboogkatholieken bestaat, zo stelt Beweging.net zich eveneens open voor “niet-gelovigen”, en wil het netwerk “de hand reiken” aan anderen. Ideologisch gezien is Beweging.net extreem-solidaristisch, en het heeft van daaruit de exclusieve samenwerking met CD&V laten varen, door naast CD&V evenzeer Vooruit en Groen! als partner te nemen. Het lonkt (zelfs) naar VOKA als Vlaamse ondernemersorganisatie. Die situatie weerspiegelt de hierboven vermelde brede verspreiding van niet-CD&V-katholieken.

Het is dus geen toeval dat de Stadslijst Mechelen als katholieke stad op de kaart wil zetten. De leden van het Stadsbestuur laten zich met graagte fotograferen met de Sint-Romboutstoren op de achtergrond. Die kerktoren is uiteraard de toren van Sint-Rombout, en wie meer over Rombout wil weten, kan de katholieke mystificaties in de kathedraal bezichtigen. Hij is een bij uitstek katholiek symbool. Ook Mechelen-kinderstad kreeg de Sint-Romboutstoren als icoon onder de vorm van Rommy Rombouts, verkrijgbaar als knuffel. Manipuleren en brainwashen moet je immers doen van in de wieg. Samengevat: er bestaat geen liberale partij meer in Mechelen, de Stadslijst is een partij van Vlaamse Regenboogkatholieken.

Probleem is: in een democratie bestaan er geen “katholieke steden”, alleen steden waarin mensen met verschillende levensovertuigingen en religies samen-leven. Bovendien bestaat er geen vrede zonder secularisering, theocratie leidt altijd naar geweld, welke vorm de theocratisering ook aanneemt. Overheidsmeningen verdelen de burgers immers in volgers en niet-volgers en leggen op die manier de basis van een vervolgingspolitiek, denken we hierbij aan de overheidsbedreigingen tegenover de Harry Potter-schrijfster J.K. Rowling omdat ze niet gezegd wil hebben dat transvrouwen vrouwen zouden zijn (waarmee ze perfect de waarheid spreekt, maar los daarvan heeft ze recht op haar mening), of aan de draconische straffen die men in het vooruitzicht stelt voor wie niet het juiste EPC-label kan voorleggen. De Inquisitie is terug van nooit weggeweest, al is ze van verschijning veranderd. 

Binnen het Regenboogkatholicisme worden sociale thema’s dus misbruikt met het oog op hét doel bij uitstek van de Katholieke Actie, nl. de bestrijding van het secularisme, getuige zijn gesloten samenlevingsconcept van de zo typische “alleen als” mentaliteit. Wil je de Stadslijst contacteren? Dat kan alleen als je een account aanmaakt (d.i. de hedendaagse versie van de doop). In het algemeen gaat het om een katholicisme binnenste-buiten of onderste-boven. Was vroeger binnen de kerk genderessentialisme de regel, nu is het genderneutraliteit. Werd vroeger “sodomie” beloond met de doodstraf, nu is er de Gay Pride. Gold vroeger excommunicatie als de grootste straf, nu is “uitsluiting” de grootste zonde. Was vroeger het “hiermaals” synoniem met het Slijk der Aarde en plezier satanisch in contrast met de zegeningen van de Hemel en het Eeuwige Leven, nu wordt er volop ingezet op het belevingskapitalisme en de pretparksamenleving. De vele lezingen door experten zijn een nieuwe openbaringsgodsdienst geworden waardoor wetenschap en katholiek geloof elkaar vinden in een nieuwe dogmatiek.

Kortom, het Vaticaan (“De Kerk”) doet opnieuw rechtstreeks aan politiek en in Mechelen doet het dit door middel van de Stadslijst van Bart Somers, zelf oud-leerling van het Sint-Romboutscollege en van de K.U.L., en trouw bezoeker van het monument van de Boerenkrijg.

Uitdrukkelijke steun krijgt Bart Somers hierbij van VTM, eveneens een zender die behoort tot het universum van de Vlaamse Regenboogkatholieken. Ik denk daarbij niet in het minst aan de VTM-Nieuwsuitzending van vrijdagavond 12 mei, over VeloVeilig Vlaanderen, waarbij Cathérine Moerkerke haar medewerking betoonde aan het misprijzen en aan de onverschilligheid van het Stadsbestuur tegenover “niet-fietsers”. Over het ongenoegen ten aanzien van De Nieuwe Vesten, en het lijden dat die veroorzaken, geen woord.

Worden Johan Bonny en/of Luc Terlinden de (ware) schaduwburgemeester(s) van Mechelen? Het is nodig die vraag te stellen.

Secularisme bekent niet anti-religieus, wel anti-theocratisch, het is een maatschappijvisie met ruimte voor alle godsdiensten, levensvisies en overtuigingen, en niet alleen voor de orthodoxe en het alleenzaligmakende, welke vorm die orthodoxie ook mag aannemen.

Daarom is de Stadslijst (van Regenboogkatholieken), met in het bijzonder Bart Somers, synoniem voor anti-democratie.