FEED THE BIRDS

De basisstelling van deze Blog dat we vandaag in een Totalitair Europa leven, meer specifiek in wat men een Totalitaire Reconstructie van het Heilige Roomse Rijk zou kunnen noemen, wordt dagelijks geïllustreerd door het “Projet Républicain” van Emmanuel Macron, en door het “New Bauhaus Project” van Ursula von der Leyen. Frankrijk, Europa, Mechelen, het gaat telkens om dezelfde nieuwe politieke werkelijkheid, om  de blinde begeestering van een  Nieuwe Orde en om de onwrikbare overtuiging dat die top-down moet doorgevoerd worden met urgenties als excuus. Belangrijke opmerking hierbij is dat de bewijslast van het tegendeel van deze stelling ligt bij wie (nog) gelooft dat we in een democratie leven. Sommige waarnemers spreken ondertussen over een totalitaire mutatie van het kapitalisme. 

Bij dit alles gaat het om een samenlevingsproject dat de Europese overheden willen opdringen aan de burgers, maar willen we dit project wel? Willen we echt meegaan in de realisering van een totale vervreemding die ons wordt voorgesteld als een Aards Paradijs? Of als iets dat Noodzakelijk is?

Zulke vormen van een totalitair Paradijs op Aarde hebben steeds een bittere schaduwkant als ze, zoals Hannah Arendt schrijft, ontdaan worden van hun ideologische franjes en hun brutale werkelijkheid tonen. In het Nieuwe Mechelen, gedreven door misbruik met het oog op City Marketing,  is dat niet anders. Ik som hier enkele bedenkelijke punten op die een gevolg zijn van het Stadsbeleid.

1. Het eerste slachtoffer van deze Nieuwe Orde is de Vrije Meningsuiting. Media en internetregelgeving over “het recht om vergeten te worden” en “desinformatie” leiden rechtstreeks naar censuur en naar het saboteren van wat niet in het Europese kraam past. Het doel van onze overheden  is dat de burgers uitsluitend informatie verkrijgen die “Euro-Conform” is. Of, hier specifiek, “Mechelen-Conform”.
2. Duiven, eenden en ander “ongedierte” als ratten of katten passen uiteraard niet in een Schoon&Proper Mechelen. Gevolg daarvan zijn het uitvaardigen van draconische en hallucinante boetes voor wie bv. een duif voedert, zelfs in eigen tuin.
3. Door de herinrichting van de Vesten komt de levenskwaliteit en de zorg van ouderen en zieken in het gedrang. Wat verouderd is, telt niet mee, wat verouderd is mag probleemloos vernietigd worden, alleen gezond-welstellend-jong-met-bakfiets is de norm.
4. Met een basisprijs van 5000 Euro per vierkante meter wordt de aankoop van zelfs een klein appartement onbetaalbaar, ook voor wie een eigen gewone woning zou verkopen. De gentrificatie die daarvan uitgaat, moet niet onderschat worden.
5. Massagesalons steken eveneens de ogen uit van het Schoon&Proper-Stadsbestuur. Ze blijken ook niet te passen binnen de City Marketing van Het Nieuwe Mechelen, bij wijze van pest-actie stelde Alexander Vandersmissen een soort uitbatingsvergunning op voor massagesalons.
6. De Mechelse Stedelijke esthetiek omvat over het algemeen een historisch manipulerend esthetisch fascisme, in het bijzonder om “de beleving” te maximaliseren. Susan Sontag schreef vroeger een knap essay over esthetisch fascisme, een tiental jaar gelden schonk ik er ook aandacht aan. Schoon&Proper is daarbij het trefwoord.
7. Aangezien er voor het Mechelse Stadsbestuur met zijn Eénrichtingsdenken maar één goede manier van leven bestaat, nl. degene die het wil opleggen aan de burgers, staat daardoor de zelfbeschikking van die laatste zwaar onder druk. Nochtans is zelfbeschikking een Mensenrecht.
8. Niet in het minst, door zijn “inzet” voor genderneutraliteit draagt het Stadsbestuur actief bij aan de afschaffing van het gezin en van het huwelijk. Willen we echt, gemotiveerd door pseudo-tolerantie,  naar een  al dan niet solidaire, maar heel zeker ge-atomiseerde samenleving, met een alles en iedereen opeisende arbeidsmarkt? Kop per kop, en ieder voor zich? Nochtans: wie het gezin vernietigt, vernietigt het sociale basisweefsel en maakt een gezonde samenleving onmogelijk.

Dit jaar kwam de film "Wolf" in de zalen. Organisaties zoals Welkom Wolf willen meer ontvankelijkheid voor een terugkeer van de wolf stimuleren. Ook de Franse pianiste Hélène Grimaud, zet zich actief in voor het welzijn van de wolven. Ze hebben zeker een punt, al is het eveneens interessant om te kijken naar hoe men in Mechelen vroeger daarover dacht. De Mechelse Kronieken vermelden (blz. 162) voor het jaar 1586 de betaling van zes gulden voor een oude, drie gulden voor een jonge wolf, omdat zij zich dagelijks vermenigvuldigen en grote en bittere schade veroorzaken. In 1600 moest bij het opmerken van een wolf, die hun aanwezigheid verraden door allerlei verwoestingen, onmiddellijk de stormklok geluid worden en moest men, op straffe van boete, de wolfjager bij de klopjacht bijstaan. De beloning werd betaald na het tonen van de kop en de huid van de wolf.

Wie nu dus jacht wil maken op Mechels ongedierte, doet er goed aan te bedenken dat men er later mogelijk spijt van krijgt… .

Een heel andere houding vind je bij het verhaal van Mary Poppins, de bekende en deels autobiografische Disneyfilm uit 1964, gemaakt in een tijd toen een lied als “La Tendresse” een kans maakte. 

“When will you learn to look past what you see?” vraagt Mary Poppins aan de kinderen die ze oppast wanneer ze een oude vrouw ontmoeten die duivenvoer verkoopt.

Het lied vertelt:

“Come feed the little birds, show them you care

And you'll be glad if you do

Their young ones are hungry, their nests are so bare

All it takes is tuppence from you.”

(...)

"Feed the birds", that's what she cries

While overhead, her birds fill the skies.

(...)

Although you can't see it, you know they are smiling

Each time someone shows that he cares

“Feed the Birds” is blijven hangen in het geheugen, en werd tot op heden meerdere malen hernomen, zoals bij deze jonge zangeres of in deze tweede vertolking.  De Chinese pianist Lang Lang maakte er een bewerking van. En de volgende musicalversie is wat realistischer uitgebeeld en grauw, maar daarmee zeker niet minder aandoenlijk.

Eerder dan aan de vermelde gesloten en dwangmatige Europese projecten, blindgestaard op utopische ideefixen, hebben we nood aan een open, veelvuldig en menselijk denken, aan een natuurlijke en authentieke Vrijheid. 

De raad van Mary Poppins blijft dan ook onverminderd geldig...

Feed the birds

Show them you care 

And you'll be glad if you do